سفارش تبلیغ
صبا ویژن
[ و از سخنان آن حضرت است ، چون کسى از او پرسید : « رفتن ما به شام به قضا و قدر خدا بود ؟ » پس از گفتار دراز ، و این گزیده آن است : ] واى بر تو شاید قضاء لازم و قدر حتم را گمان کرده‏اى ، اگر چنین باشد پاداش و کیفر باطل بود ، و نوید و تهدید عاطل . خداى سبحان بندگان خود را امر فرمود و در آنچه بدان مأمورند داراى اختیارند ، و نهى نمود تا بترسند و دست باز دارند . آنچه تکلیف کرد آسان است نه دشوار و پاداش او بر کردار اندک ، بسیار . نافرمانیش نکنند از آنکه بر او چیرند ، و فرمانش نبرند از آن رو که ناگزیرند . پیامبران را به بازیچه نفرستاد ، و کتاب را براى بندگان بیهوده نازل نفرمود و آسمان‏ها و زمین و آنچه میان این دو است به باطل خلق ننمود . « این گمان کسانى است که کافر شدند . واى بر آنان که کافر شدند از آتش . » [نهج البلاغه]
لوگوی وبلاگ
 

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :65
بازدید دیروز :2
کل بازدید :49642
تعداد کل یاداشته ها : 370
04/1/30
8:20 ع
موسیقی

الف - امام علی‏ علیه السلام از لباس‏های بلند، و دارای آستین‏های بلند، پرهیز می‏کردند، 
اگر پیراهنی را می‏پوشید که آستین آن بلند بود، فوراً زیادی آن را قطع می‏کرد. [1] .
ب - لباس باید ساده باشد،
و حضرت امیرالمؤمنین‏ علیه السلام ساده می‏پوشید،
و فرمود:
امّت اسلامی همواره با خیر و نعمت باشد، آنگاه که ساده پوش باشند و چون ایرانیان و دیگر اقوام غیر عرب به لباس‏های گران قیمت و زَر بفت، روی نیاورند. [2] .
روزی لباس ساده و وصله‏داری بر اندام امام علی‏ علیه السلام بود که شخصی به آن حضرت اعتراض کرد.
حضرت در پاسخ او فرمود:
یَخْشَعُ لَهُ الْقَلْبُ، وَتَذِلُّ بِهِ النَّفْسُ، وَیَقْتَدِی بِهِ الْمُؤْمِنُونَ. إِنَّ الدُّنْیَا وَالْآخِرَةَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ، وَسَبِیلَانِ مُخْتَلِفَانِ؛ فَمَنْ أَحَبَّ الدُّنْیَا وَتَوَلَّاهَا أَبْغَضَ الْآخِرَةَ وَعَادَاهَا، وَهُمَا بِمَنْزِلَةِ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ، وَمَاشٍ بَیْنَهُمَا؛ کُلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ الْآخَرِ، وَهُمَا بَعْدُ ضَرَّتَانِ!
«دل با آن فروتن، و نفس رام می‏شود، و مؤمنان از آن سرمشق می‏گیرند، دنیای حرام و آخرت، دو دشمن متفاوت، و دو راه جدای از یکدیگرند، پس کسی که دنیا پرست باشد و به آن عشق ورزد، به آخرت کینه ورزد و با آن دشمنی خواهد کرد، و آن دو همانند شرق و غرب از هم دورند، و رونده به سوی آن دو، هرگاه به یکی نزدیک شود از دیگری دور می‏گردد، و آن دو همواره به یکدیگر زیان رسانند.» [3] .

پی نوشت ها: 
[1] حلیة المتّقین باب پنجم. 
[2] حلیة المتّقین باب هشتم. 
[3] حکمت 103 نهج‏البلاغه معجم المفهرس محمد دشتی، که برخی از اسناد آن به این شرح است:
1- تحف العقول ص 212: ابن شعبه حرانی (متوفای 380 ه)
2- کتاب طبقات ج 3 ص 28: ابن سعد(متوفای 230 ه)
3- حلیة الاولیاء ج 1 ص 83: ابونعیم اصفهانی (متوفای 402 ه)
4- مطالب السؤول ج 1 ص 15: ابن طلحه شافعی (متوفای 652 ه)
5- سراج الملوک ص 244: طرطوشی (متوفای 520 ه).