امام حسین علیه السلام تازه به دنیا آمده بود که فاطمه سلام الله علیها گریان نزد پدرش، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، به مسجد رفت و گفت: «ای پدر! حسین را در گهواره گذاشتم و سرگرم آسیاب گندم بودم که ناگهان دیدم حسین در گهواره نیست.» 

پس از این خبر، جبرئیل امین فرود آمد و گفت: «یا رسول الله! سلام مرا به فاطمه برسان و به او بگو چشمت روشن باد! آسیبی به حسین علیه السلام نرسیده و او از مقربین است.» 

پیامبر فرمود: «حسین کجاست؟» 

جبرئیل گفت: « هنگامی که جماعتی از ملائکه همراه من برای تبریک ولادت حسین علیه السلام فرود آمدند و به آسمان باز گشتند، بر سایر ملائکه افتخار کردند که حسین را زیارت کرده‌اند. سایر ملائکه به پروردگار عرض کردند که به ما نیز اجازه‌ی زیارت حسین را عنایت کن. 

پس خداوند متعال به من امر فرمود که حسین علیه السلام را به آسمان‌ها ببرم تا سایر ملائکه او را زیارت کنند. الان هم او را باز گردانده‌ام و او در گهواره است. 

اَنَس بن مالک می گوید: 
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود:« علی بن ابی طالب در بهشت همان گونه می‌درخشد که ستاره صبحگاهی* برای مردم دنیا.» 

*سیاره زهره را هنگام طلوع صبحگاهی، ستاره صبحگاهی می گویند. (لغت نامه دهخدا) 

منابع:

·         بحارالانوار، ج 39، ص 228 ----------- مناقب