روزی جابر بن عبدالله انصاری از پیامبر خدا پرسید:«درباره علی بن ابی طالب چه می گویید؟» 
فرمود:« او جان من است.» 
جابر پرسید:« حسن و حسین چه؟» 
فرمود:« آن دو روح من هستند و فاطمه، مادر آن دو، دختر من است. هر کس او را بیازارد مرا آزرده و هرکس او را شادمان کند من را شادمان کرده است. خدا را گواه می گیرم که من با کسی که با آنان دشمنی دارند، دشمنم و با کسی که با آنان دوستی می‌کند، دوستی می‌کنم. ای جابر، هرگاه خواستی خداوند را بخوانی و دعایت مستجاب شود، خدا را به اسماء آنان بخوان که محبوب‌ترین اسماء نزد خداوند عزوجل اند.» 

منابع: 
بحار الانوار، ج 37، ص 77، حدیث 43- الاختصاص، ص 223.