چادر

   چادر آن حضرت  «الکن» نام داشت که به معنای سرپناه است.

انگشتر

   انگشترهای متعددی برای ایشان ذکر کرده­اند؛ از جمله از امام ششم نقل شده است که پیامبر، انگشتری زرین در دست داشت که آن را به کناری نهاد و انگشتری سیمین برای خود تهیه کرد. همچنین رسول اکرم(ص)، انگشتری از نقره داشت که نگینش هم از نقره بود و گاهی نیز انگشتری آهنی با روکش نقره به دست می­کرد. همچنین گفته شده است که پیامبر(ص) انگشتری از نقره با نگینی حبشی داشت و نقشش «محمد رسول ­الله» بود.

   حضرت، انگشتری دیگر نیز به دست داشت که نقش آن «محمد رسول­الله» بود. بعد از ایشان، این انگشتر به دست ابوبکر و پس از او به دست عمر و بعد از وی هم به دست عثمان افتاد. وی 9 سال آن را داشت تا اینکه هنگام حفر چاه «أریس» در چاه افتاد و گم شد. از امام صادق(ع) نیز نقل شده است که حضرت، دو انگشتر داشت که نقش یکی «لا اله ­الا­ الله محمد رسول ­الله» و دیگری «صدق ­الله» بود.

مُهر حضرت

   قریش به حضرت گفته بودند که عجم، نامه­های بدون مهر را نمی­پذیرد؛ از این رو خاتم انبیا(ص) از انگشتر  سیمین خود، مهری ساخت که بر آن «محمد رسول­ الله» در سه سطر،  هر کلمه­ای در یک سطر، نقش بسته بود.

سلاح­های حضرت

شمشیر

 سیره­نویسان برای ایشان، شمشیر­های متعددی بر شمرده­اند که از جمله آنهاست:

مأثور

 آن را  از پدر بزرگوارش به ارث برد.

العضب

 گفته­اند که آن، هدیه سعد بن عباده به حضرت در جنگ بدر بود. 

قضیبعون

   سه شمشیر نیز به نام­های قلعی (منطقه­ای بود که شمشیرش معروف بود)، بتار (بنیاد برانداز) و حتف (مرگ) از غنایم بنی­قینقاع بود که به ایشان رسید.

الرسوب

   الرسوب یعنی درگذرنده از هر مانع. علی(ع) این شمشیر و نیز شمشیر مُخَذَّم (بسیار برّان) را از بتکده طی در فلس، غنیمت گرفته و به خاتم انبیا(ص) اعطا کرده بود.

المخذم (بسیار بران) صمصامه

ذوالفقار

  مشهورترین شمشیر ایشان است که در جنگ بدر از منبة بن حجاج به غنیمت گرفته شد. حلقه این شمشیر که حمایل از آن رد می­شد، زنجیرها، قبضه شمشیر، فلز انتهایی نیام و حلقه­های میانی آن  از نقره بود­. این شمشیر دارای زبانه نیز بود.

نیزه

 حضرت پنج نیزه داشت. دو تا از آنها «مثوی» و «بشنونی » نام داشتند و سه نیزه دیگر را از بنی­قینقاع غنیمت گرفته بود.

کمان

  برای ایشان 6 ـ 8 کمان ذکر کرده­اند که عبارت­اند از:

 زوراء

 روحاء

 صفراء

 کمانی زرد رنگ از چوب نبع بود.

شوحط

این کمان، از چوب شوحط و مشهور به بیضاء بود. حضرت، این کمان را همراه روحاء و صفراء از بنی­قینقاع غنیمت گرفته بود.

کتوم

   این کمان‌ به سبب صدای تیری که از چله­­اش بیرون می­رفت کتوم نامیده شد و در غزوه احد شکست.  علاوه بر این موارد، پیامبر، حربه­ای به نام «السغاء» و همچنین نیزه کوتاهی داشت که زبیر از سفر حبشه با خود آورده بود. حضرت، ایام عید، آن را همراه خود به مصلی می­برد.

کلاهخود

  کلاهخود ایشان، «اسعد» نام داشت. علاوه بر آن، دو کلاهخود دیگر به نام­های «الموشح» و «ذوالسبوغ» داشتند. 

 سپر

یکی از سپرهای حضرت، «الفتق» دیگری «الزقوق» نام داشت. گفته­اند که خاتم انبیا(ص)، دارای سپر سفیدی نیز به نام و سپری بود که عکس عقاب یا سر قوچی بر آن بود و رسول خدا(ص) از آن کراهت داشت و به خواست خدا آن عکس محو شد.